O dobroczynnych skutkach wysiłku fizycznego wie chyba każdy. Aktywność fizyczna uznany jest za niezbędny element leczenia cukrzycy. Aktywność fizyczna a pompa insulinowa: jak postępować?
Preferowaną formą aktywności fizycznej u diabetyków jest wysiłek aerobowy: szybki marsz, bieg, pływanie, wioślarstwo, itp. U chorych na cukrzycę typu 1, podczas zwiększonej aktywności fizycznej występuje ryzyko hipoglikemii. Może ona pojawić się w trakcie wysiłku, bezpośrednio po nim oraz kilka godzin od zakończenia ćwiczeń. Aktywność fizyczna u osób leczonych za pomocą osobistych pomp insulinowych wymaga redukcji dawki insuliny i możemy to uczynić na dwa sposoby:
- Odłączenie pompy
- Redukcja wlewu podstawowego poprzez czasowe zmniejszenie bazy (1)
Odłączenie pompy
Jeżeli trening planujemy w czasie 1-2 godzin po posiłku, należy zredukować dawkę insuliny przed jedzeniem o 30-50%. Jeżeli trening odbędzie się po 2 godz. od posiłku, należy spożyć dodatkową porcję węglowodanów. Jeżeli trening odbywa się po 4 godzinach od posiłku i w międzyczasie nie była podawana insulina w bolusie, należy przyjąć dodatkową porcję węglowodanów i podać insulinę licząc ⅓ lub ½ przelicznika normalnie stosowanego. Dzięki temu będzie istniał depozyt insuliny w tkance podskórnej, który jest niezbędny podczas wysiłku fizycznego. Pompę możemy odłączyć maksymalnie na 3 godziny. Po skończeniu aktywności fizycznej wskazane jest ponowne podłączenie pompy, spożycie posiłku i podanie bolusa.
Redukcja wlewu podstawowego poprzez czasowe zmniejszenie bazy
Redukcja wlewu podstawowego jest wskazana szczególnie podczas wielogodzinnej aktywności fizycznej, np. rower, porządki, wędrówka górska. Przed rozpoczęciem aktywności fizycznej (30 minut) należy zredukować wlew podstawowy o 20-80% w zależności od intensywności planowanego wysiłku fizycznego korzystając z funkcji czasowego zmniejszenia ,,bazy” (3).
